BABAM...

             İnsanın babasını anlatması oldukça güç. Özellikle Aslan Aksoy gibi bir insanı anlatabilmek için kelimeler adeta yetersiz. Bu nedenle sizlerden rahmetli babamı anlatmanızı isteyeceğim…

Rahmetli babam, 1933 yılında Hacımollaoğullarından Neşat’ın Hamit’in oğlu olarak Köprübaşı’nda dünyaya geldi.

Doğduğunda Cumhuriyet kurulalı ancak 10 yıl olmuştu. Babam, Atatürk’ün ölümünü hatırladığını, insanların büyük üzüntü yaşadığını anlatırdı. İkinci Dünya Savaşı’nın zorluklarını, o dönemki kıtlıkları en derin şekilde yaşadı. Yürüyerek ve sırtlarında yük olduğu halde Sürmene’ye, Bayburt’a gittiklerini, yollarda özel dinlenme alanları olduğunu, buralarda durup sıklıkla insanların sohbet ettiklerini anlatırdı. Yaylaya göçlerin çok meşakkatli olmasına rağmen çok eğlenceli olduğunu, her köyün toplu şekilde yaylaya göç ettiğini, mola yerlerinde dinlenme için durulduğunda çok güzel atma türküler atıldığını, horonlar oynandığını, insanların birbirini buralarda tanıdığını, sevdalıkların da buralarda başladığını, her köyün bir parti başkanı olduğunu, kendisi de katıldığı göçlerdeki partinin başkanı olduğunu anlatırdı.

Dernekpazarı, Çaykara insanları ile çok yakın yayla dostlukları ve arkadaşlıkları vardı.

Rahmetli Hamit dedem, o tarihlerden beri Köprübaşı’nda esnaflık yapardı. Bu zor ama mutlu çocukluk ve gençlik döneminin ardından 1952 yılında annem Hatice İmamoğlu ile evlendiklerinde Annem 16, babam ise 19 yaşındaydı. Evlendikten sonra babam yaklaşık iki yıl terzilik yaptı.1953 yılında Neşat ağabeyimiz doğdu. Babam, ağabeyimin doğumundan sonra gemi ile askere gitti. O dönem gemi yolculuğunun iki gün sürdüğünü söylerdi. İki yıl süren askerliğini, Tekirdağ’da topçu olarak tamamlayıp memlekete döndü.

Askerlik dönüşü yöremizde el işçiliği ile yapılan keser ve diğer el aletlerinin büyük şehirlere toptan pazarlama işine başladı. Bu sektörde bir dönem Türkiye’nin sayılı tüccarlarından oldu. Zaman içerisinde ve özellikle dedemin 1973’te vefatından sonra dükkanımız kırtasiye üzerine döndü. İlçemizin kitap ihtiyacının önemli kısmı, babam tarafından karşılanıyordu. Bu süreçte babamdan artık “Kitapçı Aslan” şeklinde bahsedilmeye başlandı.

1970 yılında Neşat ağabeyimiz Trabzon Lisesi son sınıf öğrencisi iken elektrik çarpması sonucu vefat etti. Annem ve babam evlat acısını da yaşamış oldu. 1953-1978 arasındaki 25 yılda 3 kız, 7 erkek olmak üzere 10 çocuk sahibi oldular.                 

Babamın yaşamında annemin inanılmaz özverisi bulunmaktadır. “Her başarılı erkeğin arkasında eşi vardır.” sözü adeta annemi tarif etmektedir.

Babam, farklı ve çok özel birisiydi.

*         Hafta sonları dahil hiçbir zaman spor giyinmez her zaman resmi dolaşırdı.

*     Herkesin halini, hatırını yaş farkı gözetmeksizin sorar, büyükle büyük, küçükle küçük olurdu.

  ·          Hayata hep olumlu bakmaya çalışırdı. Hasta olduğu zamanlarda bile “nasılsın” sorusuna     “Aslan gibiyim” derdi.

  ·              En yoğun zamanlarında bile vakit namazlarını hiç kaçırmazdı.

  ·              Her cenazeye gitmeye, her hastayı bakmaya çalışırdı.

  ·              Tam bir ülke ve millet sevdalısıydı.

  ·              Köprübaşı ve Sürmene’ye hizmet getirebilmek için elinden gelen gayreti gösterirdi.

 ·     Her bir insanın eğitimli olması için elinden geleni yapar, gençleri yönlendirir, imkanı olmayanlara destek olurdu.

           Vefatından sonra hakkında yapılan yorumlar da hep bu doğrultuda idi.

                       -Ben askerde iken ilk ziyaretçim idi.

                       -İşe başladığımda “hayırlı olsun” ziyaretime ilk o gelmişti.

                       -Hastanede yattığımda ilk ziyaretçim o idi.

                       -Hapishaneye düştüğümde beni ilk o ziyaret etmişti.

                       -Benim nişan yüzüklerimi o takmıştı.

                       -Benim evlenmeme o vesile olmuştu.

                       -Ekonomik sıkıntı yaşadığımda o bana destek olmuştu.

                       -Başka kişilerle yaşadığım küskünlüklerde o bizi barıştırmıştı.

                       -Hasta yakınımın tedavisi için bana çok yardımcı olmuştu.

                       -Ders kitapları için verecek paramız olmadığından bizden hiç para almazdı.

                       -Benim işe girmem için büyük çaba sarf etmişti.

                       -Benim nikah şahidimdi.

                       -Onun yönlendirmesi ile okuyup meslek sahibi oldum.

                       -İş yerimin açılış töreninde en önde yer almıştı.

                        ( … ) 

Siz değerli dostlarımızdan özel ricam, rahmetli babamla yaşadığınız her anıyı fatihaksoy.com.tr adlı web sitemin “ziyaretçi defteri” veya “Habere yorum yaz” kısmında paylaşmanız. Bu paylaşımlarınız bizim için büyük önem taşıyor. Yazı dili, imla, yazının uzunluğu ve kısalığı hiç önemli değil.

Bu vesile ile acımızı bir şekilde paylaşan tüm dostlara minnetlerimi sunuyor, web sitemize yorumlarınızı bekliyorum. İlerde Allah nasip ederse Babamla ilgili hazırlayacağımız kitapta bu yorumlara yer vereceğiz. Sağ olun….