Her yönüyle örnek insan, çok kıymetli dayım Ahmet Hilmi İmamoğlu’nu; 17. ölüm yıldönümünde rahmetle anıyorum.

  Bizden önceki kuşakta büyüklerimiz sevgilerini pek hissettirmez, belki hissettiremezlerdi. Ancak rahmetli dayımın sevgisini  her zaman hissettim. Bazen arkadaş, bazen ağabeyimiz gibiydi. Sitemini bile öyle güzel  ve anlamlı yapardı ki insanı kırmadığı gibi söylediklerinden büyük ders çıkarırdık.

  Hangi öğrencisi ile karşılaşsam adını duyduklarında yüzlerinde mutlaka  bir  minnet, bir tebessüm ifadesi oluşur. Her öğrencisine  karşılıksız sevgi besler, onları topluma kazandırma adına elinden geleni yapardı. Maaşını aldığında ailesinin ihtiyaçlarını gidermeden önce daha çok ihtiyaç sahibi olan ve evlatları gibi gördüğü öğrencilerinin yanına giderdi.

    Yaşamının son dönemlerinde böbrek rahatsızlığı nedeniyle ciddi sağlık sorunları yaşadı. Tüm hayatı boyunca her zaman yanında olan kıymetli eşi, sevgili Naciye yengemiz emsali az görülür bir özveri göstererek canının bir parçasını, böbreğini rahmetli dayıma verdi. Sevgili dayım bu sayede uzunca bir süre daha yaşadı ama tedavi gördüğü İstanbul’daki hastahanede vefat etti. Vefatından kısa bir süre önce hastahanede ziyaret etmiştim. Hastalık dayımı çok yormuştu.

   31 Mayıs 2008. Ne bir an ileri, ne bir an geri. Ömrü buraya kadardı. Vefat haberini görev yaptığım Zile’de öğrendiğimde çok üzüldüm. Hemen Trabzon’a doğru yola çıktım. Karadeniz Teknik Üniversitesi Atatürk Kültür merkezinde rahmetli dayım için bir tören düzenlendi. 1000 kişilik salon dolup taşmıştı. Öğrencileri de bizler gibi ağlıyordu. Çünkü her bir öğrencisi de adeta onun evladıydı.. Defnedildiği Köprübaşı insan seli olmuştu.

   Görevim gereği ülkemizin birçok bölgesinde çalıştım. Çok farklı siyasi görüşlerden rahmetli dayımın öğrencileri ile karşılaştım. Hangi siyasi düşünceye, hangi inanca sahip olurlarsa olsunlar benim tanıştığım tüm öğrencileri dayımın adını duyduklarında yüzlerinde her zaman tebessüm gördüm. Bunu elde edebilmek hiçbir zaman kolay değil. 

    Ben de yaşamımda ve özellikle meslek hayatımda rahmetli dayımı örnek almaya çalıştım. Zaten mesleğimiz gereği tarafsız olmamız gerekiyor. Ancak aynı zamanda   tarafsız olduğumuz izlenimini de toplumda oluşturmamız gerekiyor. Toplumun tüm kesimine, her siyasi düşünceye aynı yakınlıkta ve aynı mesafede olmaya gayret gösterdim ve göstermeye devam ediyorum. Toplumun her kesiminden dostlarımın olması örnek aldığım rahmetli dayımın yolundan gittiğim hissini bende  oluşturuyor.

   Sana layık bir yeğen olabilmiş isem ne mutlu bana. Allah gani gani rahmet eylesin. Mekanın cennet olsun.